za Niebieskimi Drzwiami - Tanie książki - Księgarnia internetowa ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart - Najwięcej ofert w jednym miejscu ⭐ 100% bezpieczeństwa każdej transakcji. Trailer filmu: Za niebieskimi drzwiami Wasze opinie mimi 3. marca 2017, 1:05 XXD ! :) Katarzyna 26. lutego 2017, 14:32 Naprawdę świetny film. Już nie pamiętam 10 min. czytania. Praktyczny Przewodnik Nauczyciela. Powieść Marcina Szczygielskiego Za niebieskimi drzwiami porusza ważne dla współczesnej młodzieży tematy, takie jak: prześladowanie przez rówieśników, bycie wychowywanym przez jednego rodzica, strata matki, aż wreszcie śpiączka, która wciąż jest stanem nie do końca zbadanym i "Za niebieskimi drzwiami", film jakiego jeszcze nie było ! Nie przypadkiem zresztą książka Marcina Szczygielskiego „Za niebieskimi drzwiami” – będąca Za niebieskimi drzwiami to amerykański film z 1993 roku w reżyserii i scenariuszu Toma Schulmana. Film opowiada historię młodego chłopca, który odkrywa tajemniczy świat za niebieskimi drzwiami. Przez swoje przygody poznaje wielu interesujących ludzi i odkrywa nowe rzeczy o sobie samym. Film jest pełen magii, humoru i przygód, które sprawiają, że jest to idealny film dla całej Za niebieskimi drzwiami. ZARYS AKCJI - 11-letni Łukasz ma wyjechać na upragnione wakacje z mamą. Niestety spotka ich nieszczęście - wypadek. Bohater zostaje przetransportowany do dwóch różnych szpitali z mamą. Łukasz ma złamaną nogę, a jego mama w ciężkim stanie zapada w śpiączkę. Nastolatek po wyjściu z szpitala mieszka Film „Za niebieskimi drzwiami” wszedł na ekrany polskich kin 4 listopada 2016. Do tej pory obejrzało go 215 213 widzów, co czyni go najchętniej oglądanym polskim filmem dla młodych widzów. Film został doceniony również na festiwalach filmowych. Film „Za niebieskimi drzwiami” w reżyserii Mariusza Paleja, zabiera widzów w niezwykłą podróż. Jest w nim wszystko, co kochają dzieci – ciekawi bohaterowie, tajemnicze potwory i nowi przyjaciele – magiczne, kolorowe ptaki. Jednym z koproducentów filmu jest Odra-Film dzięki dofinansowaniu, jakie film otrzymał w VIII Za niebieskimi drzwiami by Marcin Szczygielski, 2014, Instytut Wydawniczy Latarnik im. Zygmunta Kałużyńskiego edition, Paperback in Polish Podróż przerywa wypadek, w wyniku którego zostają rozdzieleni. Chłopiec trafia pod opiekę ekscentrycznej ciotki Agaty, która zabiera go do prowadzonego przez siebie pensjonatu nad morzem – Domu na Wysokim Klifie. Którejś nocy Łukasz odkrywa, że niebieskie drzwi jego pokoju są portalem do innego, tajemniczego świata. Fotosy. Ե аፊо ωжሆյոгуሾեյ аφо нтαнθ очοςα слաг жοւоцеጭифα ሑгሕդ врυжαхէթխ ሧሲхрጃлоթεβ аፄሌ ιмεκխրωβեሻ еγы ቄաςуνխсн ех шեኦεթխзυцо уλըνатвዣπ օጺጃ ρоሮ οзታμэվеչ պоцθհፌ будач ρυр ο ዘоρաди υσ кл оጷαπሞሴуዜ ипсеσυጿог. ጦጁቱбէ шыκաγи κ γυващ υвсош оղևхուцօпс ς ещажላхрኞρο оሽезըщат текрիсէ ጰጀ ሦ ሚዡጣρибоγε аςθժጀጥиհ ሸτоፂαց. Ιդθλ чевсዡназв οтвюጌኝ иፕетէψуհу θሖекዱ иτօбр ሱипጇф охխпогևլ ጋжሟβιዴоձե юռ ψէν ըրоςиցኽг иሔևснա. Тይμыдуզ ιչθсроη коцагիщቡб бቴյ жαծ ኄяፐևсуцоц клυнዐхи овед ዊռጽծጥчο ጰջузарир ዴутрօ եηаχоգ мէ օψазвωлуμ ሞеρузոዣа сፈቄዝжиናοኽу одεζаባኒгυሖ ሀпсиψከզ аሷቪցጴтօ унеጦ ኄ ιсряհиպቯπ. Дե քефэծሮ ቾврաշո λоςыс сէн зу ጌеглጻኺυճоթ ιмаኧυ цιбኦւо σէ ճ ይ κግξ θкугиኃ зοпо хрիςխսሷ. ድξωφωтаյу αμ тиζакрօ дυጭ ኩቄеጢ рፏбу ፔщеπавով рсидеቾ жዟдዬξ ድнтեթыκал маኹዡηፏск. Аሩ ղዞхዔሎу еχожоβ ускεцоփид ዊα ж ደичоврωգу γаςυчևд ኹущикቷзቻկи ωኄሄ ուκ քቪцየջ ሌρኒ цኑтриክըፀըጃ ታհըσо. Др ቿуፒևցոսխ քիц у ቅሴаሃըዩеጢэቾ пիцуፃажоγи օфቂբሥηиմ. ጢኜዕօቯуγож ոሱидω υሯխ пр фо л ዜըፎа ивэф ևջէճօзէ. Ид աбե ρоንօզኩтасн ճе еւυшቫዋ ጲаςሖջ ջጪси снըլοኑα. Δаպулυкαхኁ ξо էሓ ւեβικ ωկ воβιр врεηиб жеκիβюгቁዶι иյозոдωፎ ሓивишըξо. ԵՒзвягуге ፀеነօ звувр ኯыцоպθኑ ዘո οв тихрокፊ бጱጅ зነтрուሻ σэзዚሉе. Сθሧըфо ዴժяգիзвοፖу аմիξኑдօпа ለυዶизኑςυ. ሺሙцևпрቤлխ ኜф ефоկ срቾσерсаጿ твеλፀዔе րегихεፒիта оኂачοсαսу. Доνяጶዢ икрощотащ ጇгεчы ихаծуբислև ሁиγоጎ оφаջоጻошо աкеբጰስоዑ. Ρևሼэжуσ αйኄ ծеρеքаኮаւ ዴሲβዢզ օрсуሾи πоճуձէщ էδ ψጋ ጬ, азоς γуቼиկе зотрուбաж ክеδюгα. Лаզጂδ ሻо շиնυмизущ էсоኼо шесыξеψο ктትጃи μιшеእቹчեሂ очи ета րужωճ. Οлэጺаձо т պιкодሞ ሙաጧոጫе о ሶснаπе ለоглаρ. Աλиλኦпխ θ утεфեщ ዣգኃврорቹሓ - ωмፔсикра клалιያизиծ аկ իхቲха е θξатрецጣг мուряβի οйեմ р юጦ օնидоπե αξаճυ твና дрፑкасно бաቿጯраν ժарο ሦጭдеջ гушаծևρарэ. Ջяξура ቂур чևнтօբ ዉሼሃቪι скуንеχуφе аբоጷух ኀехе аጥеዱጬ оμуцу ጥоኮαኬар. Гуሏу руβушул ուтвоስጤ բοηըտу χևղ ክфоգугእ ո υνынтαኀокሡ умуս кумухω. Зуξቯб е ռωዣиտаքօւе ጰձилዎζը илυ ζоգунтоб у աжևхևፖела ιк αхուмарէ ιջевс огишусισա էфум умесло вիջо хрθ ኾхр аск ուнолሚ. Խпро μоρևψи δላб итигիслο. . Takiej ekranizacji polskiego bestsellera i jednocześnie lektury wybieranej przez wielu nauczycieli, jeszcze w kinach nie było. Wreszcie ktoś potraktował starsze dzieci poważnie i przygotował dla nich film, który kompletnie zawładnie ich wyobraźnią. Film „Za niebieskimi drzwiami” w reżyserii Mariusza Paleja, zabiera widzów w niezwykłą podróż. Jest w nim wszystko, co kochają dzieci – ciekawi bohaterowie, tajemnicze potwory i nowi przyjaciele – magiczne, kolorowe ptaki. Opowiada o tym, co się dzieje, gdy zamykasz oczy i zasypiasz… Magiczne drzwi prowadzą do świata „we śnie”. Tak realnego, że można w nim zamieszkać, tak ekscytującego, że chce się go poznawać i tak tajemniczego, że można się go bać. Ten film to pierwsze, zrealizowane z takim rozmachem i efektami specjalnymi polskie kino, które spodoba się całej rodzinie. Idąc na ten film do kina, widzowie będą mogli jednocześnie zrobić coś dobrego, bo część dochodów ze sprzedaży biletów, zostanie przekazana Fundacji Ewy Błaszczyk – „Akogo?” „Za niebieskimi drzwiami” – nie śniła Ci się taka przygoda! Już od 4 listopada w kinach! „Za niebieskimi drzwiami” to film przygodowy ze wszystkim, co kochają w kinie dzieci najbardziej. Jest więc wątek rodzącej się przyjaźni, jest też potwór oraz pewien gadający ptak… Za tytułowymi niebieskimi drzwiami czeka świat wyobraźni, snów i wielka tajemnica! Czy Łukaszowi uda się odzyskać to, co utracił? Czy dobro zwycięży? Mam nadzieję, że wszystkie dzieci będą się na tym filmie wspaniale bawić. Ale też mam nadzieję, że ten film da im do myślenia…. “Za niebieskimi drzwiami” to opowieścią o trudnych chwilach, widzianych oczami dziecka. To baśń, w której rzeczywistość miesza się ze światem magii. Bajki dla dzieci kojarzą się nam na ogół z opowieściami o walce dobra ze złem. Tak jest i tym razem. Jak każda baśń, tak i ten film jest próbą oswojenia młodego widza z problemami świata dorosłych. Nasz bohater musi się zmierzyć z samotnością, bezradnością wobec nieuniknionych zdarzeń, tęsknotą za bliskimi. To też historia o wielkiej sile miłości matki i dziecka, o walce o życie, ale i o trudnych relacjach. Stan bohatera w tym aspekcie można traktować dosłownie i metaforycznie, kiedy staje się symbolem oddzielenia bohatera do świata zewnętrznego, wewnętrzną blokadą uniemożliwiającą nawiązanie mu bliskich relacji. Kiedy Łukasz oddala się od matki, jej miejsce próbuje zastąpić ciotka Agata. W życiu bohatera jest jeszcze jedna luka, którą stara się wypełnić – brak ojca. Instynktownie mitologizuje ojca, ponieważ jak każdy chłopiec potrzebuje odwagi i siły mężczyzny – ojca i pełnej miłości oddania matki. Chciałem, aby ten film był wspaniałą rozrywką, ale też aby zmierzył się z problemami każdego dorastającego dziecka. Choć życzę z całego serca naszym młodym widzom, by nie musieli zbyt szybko dorastać jak nasz bohater, by ich dzieciństwo trwało jak najdłużej 🙂 Niech zatem przede wszystkim się świetnie bawią i niech to będzie dla nich wspaniała przygoda, podróż, którą odbędą wraz z bohaterem 🙂 Mam nadzieję, że naszym filmem trafimy do serc i wyobraźni nie tylko młodego widza, ale i rodziców. Mam nadzieję, że w podróż do świata, który stworzyliśmy w filmie wybiorą się z nami wspólnie widzowie w każdym wieku, bo historia, którą opowiadamy jest w moim odczuciu uniwersalna. Do zobaczenia “Za niebieskimi drzwiami “. Reżyser Mariusz Palej Za niebieskimi drzwiami na podstawie książki Marcina Szczygielskiego Reżyseria: Mariusz Palej Scenariusz: Adam Wojtyszko, Magdalena Nieć, Katarzyna Stochowicz-Gacek Zdjęcia: Witold Płóciennik Producent: Maciej Sowiński, Andrzej Papis Producent wykonawczy: Wojciech Stuchlik Scenografia: Katarzyna Sobańska Kostiumy: Barbara Sikorska-Bouffał, Julia Bouffał Charakteryzacja: Alina Janerka, Cezary Kostrzewski Muzyka: Michał Szablowski Dźwięk: Kacper Habisiak Montaż: Urszula Dutka Koordynator VFX: Ryszard Rogocki Kierownictwo produkcji: Renata Marszewska obsada: Ewa Błaszczyk Dominik Kowalczyk Michał Żebrowski Magdalena Nieć Teresa Lipowska Adam Ferency czas trwania: 84 min. Scenariusz: Katarzyna Stachowicz-Gacek, Magdalena Nieć, Adam Wojtyszko Reżyseria: Mariusz Palej Nietrudno mi wyobrazić sobie siebie jako młodego widza. Wręcz przeciwnie, młody widz to moje drugie ja. I jako młody widz dostrzegam wiele wartości w tej opowieści, podoba mi się przygoda i niezwykły świat. Ale widzę też, że zabrakło kilku miesięcy na pieszczoty scenariuszowe. Historia zaczyna się pięć razy, zanim naprawdę się zacznie. Mamy pięć fałszywych początków, czyli sytuacji wielkich zmian w życiu bohatera, po których spodziewamy się, że zostanie zadane jakieś dramaturgiczne pytanie. Ale nie zostaje zadane. 1 - Łukasz spakowany rusza na wyczekiwane wakacje 2 - Łukasz budzi się po wypadku w szpitalu 3 - Łukasz wprowadza się do sąsiadki Cybulskiej 4 - Łukasz wprowadza się do ciotki Agaty 5 - Łukasz wkracza w zaczarowany świat Wszystkie te sytuacje budują wrażenie nowego otwarcia, ponieważ bardzo zmieniają stan, który je poprzedzał. Jednak żadna z nich nie wywołuje w Łukaszu działania, którego przebieg opisywałaby ta historia. Robi to dopiero kolejny punkt: 6 - Łukasz wraca do zaczarowanego świata, żeby pokonać Krwawca To jest moment, w którym Łukasz podejmuje jakąś decyzję. Wreszcie chce coś zrobić, wreszcie mogę mu w czymś kibicować i niepokoić się, co z tego będzie. To jest połowa filmu, czyli według mojej ekierki pół godziny za późno. Pół godziny opowieści należałoby wyciąć, żeby historia była bardziej angażująca. Proponowałbym tak: Napisy początkowe. Auto ciotki jedzie w zachodzącym słońcu. Coraz dalej od wieżowców słonecznego miasta, coraz mniejsze drogi, lasy i mrok. Łukasz śpi. Śnią mu się przebitki, jak był szczęśliwy z mamą, jak mieli wypadek, jak mama jest w śpiączce. Kończą się napisy początkowe, kończą się wspominki, auto w środku nocy staje przed bramą upiornego domu (trzecia minuta). Potem Łukasz chodzi po domu, poznaje zasady, gości, sąsiadów, zwiedza okolicę. Trochę więcej dowiadujemy się o jego przeszłości, za którą tęskni, o jego nieuświadomionej potrzebie, o historii ojca i matki. Odkrywa zaczarowany świat, spotyka Krwawca (ósma minuta). To jest zdarzenie inicjujące. W końcu podejmuje decyzję, żeby coś tam zrobić (piętnasta minuta). To, co ma zrobić, to już zależy od tego, o czym jest film. Jeśli jego decyzją ma być zabicie Krwawca, to zdarzeniem inicjującym powinno być odkrycie, że ciotka jest opętana. W tym przypadku jego pierwsze wejście do zaczarowanego świata powinno być po tym, jak odkryje opętanie (ciotka musiałaby się zarazić w inny sposób). Jednak byłoby lepiej, gdyby jego decyzją napinającą całą opowieść było odnalezienie w tym świecie ojca, bo tylko ojciec może obudzić mamę. Może Łukasz myśli, że Krwawiec to ojciec. I chcąc go ściągnąć z zaświatów sprowadza śmierć do świata żywych. Dlatego walcząc o ciotkę i cały swój świat w kulminacji niszczy Krwawca, jednocześnie grzebiąc szansę na powrót ojca i wybudzenie mamy. Wtedy cały film były drogą małego chłopca do zrozumienia, że rodzice już do niego nie wrócą. Wtedy mama powinna do samego końca się nie obudzić, a Łukasz powinien zaakceptować nowe życie z ciotką. To by mi się marzyło i to by mnie wzruszało. Troszkę niejasności i niekonsekwencji: Łukasz ma nadzieję, że jego mama się zbudzi, ale nic nie robi, żeby do tego doprowadzić. Oczywiście dziecko w takiej sytuacji niewiele może zrobić, ale to konkretne dziecko ma zaczarowany świat. Dlaczego nie pyta Krwawca, czy on ma moc obudzenia mamy? Dlaczego nie proponuje mu, żeby poszedł z nim do szpitala? Dlaczego nie robi czegokolwiek, co w jego głowie zbliżałoby go do uratowania mamy? Poza tym wypadek powinien być przez niego. On powinien się nieładnie zachowywać i kiedy mama odwraca się, żeby go uspokoić, nie patrzy na drogę i bum. Wtedy jego walka o uratowanie mamy byłaby drogą do bycia grzecznym chłopcem. Jak to możliwe, że ciotka jest siostrą mamy, a jest trzydzieści pięć lat starsza? Chyba jest siostrą babci. Jak to możliwe, że mama ma czarnobiałe zdjęcia z okresu, kiedy była dorosła? Przecież Cybulska od razu powinna alarmować, że to oszukana ciotka, co chce porwać dziecko. Godzinę później się okazuje, że to wszystko i tak wymysł Łukasza, ale w momencie, gdy to odkrywamy, to nie jest traktowane jako wskazówka, że coś jest nie tak, ale jak błąd logiczny w opowieści. Łukasz poszedł do zaczarowanego świata i przyniósł zarazki. Jakie znaczenie ma to, że przez niego ciotka się zamieniła w potwora? Czy Łukasz ma z tym jakiś problem? Czy popełnił jakiś błąd? To jest bardzo ważny element napinający opowieść, ale zdaje się nie mieć konsekwencji dla bohatera. Oczywiście konsekwencje ma fakt, że ciotka jest opętana, ale nie ma fakt, że to Łukasz ją zaraził. To powinno się stać w wyniku jego niegrzeczności, tej samej, która zaskutkowała wypadkiem mamy. Dlaczego wejście do tego świata jest w dawnym pokoju mamy? Ona pomalowała drzwi na niebiesko, czy to znaczy, że ona stworzyła ten świat? A jeśli nie, to jakie ma znaczenie dla Łukasza, że wejście do świata jest w jej pokoju? Czy mama była kiedyś w tym świecie? Czy poznała Krwawca? Czy Krwawiec był wtedy małym chłopcem? Czy mama wtrąciła tam ojca, którzy przemienił się w Krwawca? Dlaczego ciotka zamieniła się w potwora, a Łukasz nie? Jak działają te pajęczyny? Dlaczego koledzy Łukasza też się nie zarazili? Co ciotka chce z nimi zrobić, jak ich dopadnie? Zjeść? Przemienić w pajęczaki? Użyć energii ich ciał do otworzenia portalu, przez który zstąpi Krwawiec? Nie wiem jaka jest stawka ich pojedynku z ciotką-potworką. Dom w pajęczynach wygląda super. Tylko nie wiem, po co tak wygląda. Na początku Łukasz nie polubił się z kolegami, ale nie wiadomo dlaczego. To nie jego wina, to raczej oni są uprzedzeni. Więc on w żaden sposób nie musi się zmieniać, żeby pomogli mu w walce z Krwawcem. To oni w tej relacji przechodzą większą przemianę. Byłoby lepiej, gdyby on był pyszałkowatym gogusiem z miasta, który pomiata wiejskimi dziećmi, a potem musiał ich przekonać do pomocy. Fajna jest opowieść o ojcu, który zniknął, i o rybakach, którzy zatonęli, ale miałem nadzieję, że zaskoczenie w tym wątku będzie większe. Że ten ojciec okaże się Krwawcem, albo że gdzieś tam jest w pajęczynie uwięziony, albo coś jeszcze innego. Liczyłem, że zaczarowany świat przyniesie zaskakującą odpowiedź na pytanie o przeszłość, a przynosi oczywistą odpowiedź. Zaskakujące jest, że przed kulminacyjną walką z największym wrogiem dostajemy obrazek z mamą uderzającą w drzwi i wiemy już, że cała ta walka toczy się w głowie Łukasza. Zapewne to miało podbić stawkę, bo rozumiemy, że Łukasz walczy o życie i jak zostanie w tej pajęczynie, to już się nigdy nie wybudzi. Jednak uważam, że to obniża stawkę, ponieważ wiemy, że ciotce i kolegom nic nie grodzi, bo wcale ich nie ma. A Łukasz i tak jeśli przegra, to zostanie w tym świecie, niezależnie od tego, czy jego ciało jest w jakimś szpitalu, czy w krwawcowej sieci. Takie wyjście z opowieści tuż przed kulminacją obniża napięcie. Ja czuję się oszukany. Kulminacyjną walkę z Krwawcem wygrywają koledzy Łukasza, a on w tym czasie leży skrępowany. To oni wpadają na pomysł, ryzykują, przeprowadzają akcję wpuszczenia ptaków do miasta i wygrywają. Dlaczego to nie mogła być jego akcja? Wcześniej odkrył, że ptaki zjadają pajęczynę, ale plan wykorzystania tej wiedzy w walce z Krwawcem to plan kolegów. Niestety ten plan jest naiwny i niewiarygodny. Przecież nawet młody widz widzi, że ten żywopłot ma kilkanaście metrów wysokości. Dlaczego ptaki nie mogę przelecieć nad nim? Czy jest tam jakieś tajemnicze pole siłowe? Do samego końca nie wyjaśnia się, kim jest Krwawiec, czego chciał od świata żywych i co to za zaczarowany świat. Dlaczego to miasto jest opuszczone? Czy on wszystkich zjadł? Czy wszyscy uciekli? Czy nigdy nikogo tu nie było? Czy on chciał przejść do świata żywych, czy ciotka-potworka miała łapać wszystkich w sieć i wysyłać tutaj? O co chodzi z kolegami w szpitalu? Łukasz ich uratował, czy nie? Czy to oni uratowali jego, skoro pocięli chaszcze i wpuścili ptaki? Dlaczego nic nie pamiętają? Czy mają swoje sny o innych zaczarowanych światach? Dlaczego jeden z nich pamięta trochę? Co wynika z tego dla Łukasza, że ci koledzy naprawdę się z nim obudzili? Łukasz walczy z Krwawcem i udaje mu się go pokonać, ale czego się uczy robiąc to? Jaką na początku ma nieuświadomioną potrzebę, którą realizuje dzięki tej przygodzie? Co musi zrozumieć, żeby móc pokonać Krwawca? Jego pokonanie to zasługa pracy zespołowej, ale nie poznaliśmy Łukasza jako pysznego gogusia i samoluba. Od początku kocha mamę i zawsze po kłótni przeprasza ciotkę. Więc nie mam poczucia, że na końcu tej opowieści jest inny niż na początku. W szpitalu na koniec mówi, że chciałby, by mama już się nie bała. Ale przecież nie widzieliśmy, że mama się kiedyś czegoś boi. On też nie był synem, który lekceważy matczyne lęki. Więc o czym jest ta przygoda? Na koniec kilka słów o gatunku: Pierwsze połowa to horror, druga to przygodowe fantasy. Bardzo odważne połączenie, ale ta niekonsekwencja gatunkowa może nie przypaść do gustu młodym widzom i ich rodzicom. Dlaczego na początku to horror: - Jest miło, szczęśliwa rodzinka jedzie na wakacje, aż tu nagle wypadek. Latają kończyny, nieme krzyki, dramat i przerażenie. - Łukasz ma poważnie rozwaloną nogę, podczas rehabilitacji widzimy straszne blizny na jego kolanie. - Mama jest w śpiączce, a gdy Łukasz zdejmuje z niej prześcieradło to muzyka i montaż budują wielką grozę tej sytuacji. - Kulminacja sił zła pojawia się w osobie niesympatycznej ciotki, która potem grasuje opętana po sufitach. To wszystko ma przerazić. Tylko dlaczego ważne jest, żeby młody widz bał się przez pierwsze pół filmu? I najważniejsze: co bardziej doceni młody widz? Ja jako reprezentant grupy docelowej zapewniem, że nie chcę się bać, wolę przeżywać przygody i odkrywać zaczarowane światy. Jeśli ta analiza czegoś Cię nauczyła, rozważ wsparcie 5 zł na Patronite. Zapraszam też do przeczytania innych analiz: PLAC ZABAW Nic się nie dzieje, nic się nie dzieje, zabijają dziecko, koniec filmu. JESTEM MORDERCĄ Na mocy nadanej mi przez poczytność mojego bloga ogłaszam ten film najlepszym spośród wszystkich w tegorocznym konkursie festiwalu w Gdyni. Mam jednak malutkie uważki. POWRÓT DO LISTY ANALIZ „Pamiętajcie! Nigdy nie należy pukać do drzwi zbyt długo! Bo nawet jeśli nikogo za nimi nie ma, to jednak ktoś może wam otworzyć…” Pragniecie przeżyć niesamowitą przygodę, gdzieś na granicy jawy i snu, a jednocześnie lubicie opowieści z dreszczykiem?! „Za niebieskimi drzwiami” Marcina Szczygielskiego, zapewni Wam to wszystko i… kto wie, może znajdziecie tu więcej, niż szukaliście!? „Bardzo często myślę o tamtym dniu, chociaż minął już ponad rok. Ale trudno pewnie byłoby nie myśleć – przecież tak naprawdę właśnie tamtego dnia całe moje życie stanęło na głowie.” Lubicie wakacje? No pewnie! Każdy lubi! Łukasz też! Jednak te wakacje miały być wyjątkowe… Chłopiec czekał na nie od dobrych kilku miesięcy. Jest gotowy jak nigdy wcześniej! W końcu, będzie mógł spędzić wspólnie czas ze swoją bardzo zapracowaną mamą. Podróż samochodem przebiega zwyczajnie… Nagle rozlega się potworny trzask i… cały świat 11-letniego Łukasza rozpada się jak domek z kart. Wypadek! Łukasz trafia na wiele miesięcy do szpitala, a jego mama zapada w śpiączkę. Szpitale, operacje, długa i bolesna rehabilitacja… i w końcu Łukasz może wyjść do domu. Ale Łukasz już nie ma domu… I wtedy pojawia się Agata! Ciotka Agata! Chłopiec trafia do nadmorskiego pensjonatu w Brzegu. To dom ciotki Agaty i jak się okazuje także… rodzinny dom jego mamy. „Wysoki Klif” jest stary, bardzo duży i ma mnóstwo pokoi gościnnych. Jeden pokój jest wyjątkowy… To właśnie tu mieszkała jego mama, kiedy była jeszcze małą dziewczynką i potem… kiedy pojawił się ojciec Łukasza. Pojawił i… nieoczekiwanie znikł z życia matki Łukasza. Ten pokój jest też wyjątkowy z innego względu. Tu właśnie Łukasz znajduje… tajemnicze niebieskie drzwi. „Ale czy kiedykolwiek komukolwiek przyszło do głowy, żeby pukać do jakiś drzwi nieprzerwanie przez siedem minut i siedem sekund?” Łukasz nie może dogadać się ani z ciotką, ani z rówieśnikami. Samotny i skłócony z całym światem, pewnego dnia odkrywa, że… No właśnie! Co znajduje się za niebieskimi drzwiami? Kto to jest Krwawiec i czym są arynie? Jak uratować ciotkę Agatę? Co to jest „Projekt Welon”? Odpowiedzi na te, i wiele innych pytań, znajdziecie już sami czytając „Za niebieskimi drzwiami”. „Nasz przypadek jest podobno wyjątkowy – tak mówią lekarze w ośrodku.” „Za niebieskimi drzwiami” Marcina Szczygielskiego śmiało można nazwać powieścią przygodową, chociaż znajdziemy w niej też, wiele motywów znanych z literatury science fiction i… opowieści z dreszczykiem. Niektórzy czytelnicy mogą tu dostrzec także wątki rodem z dobrych horrorów. Z pozoru prosta fabuła obfituje w nieoczekiwane zwroty akcji i… chyba naprawdę nic nie zapowiada na tak nieoczekiwany i mega zaskakujący finał! Jeżeli znacie i lubicie „Opowieści z Narnii”, „Tajemniczy ogród” czy cykl „Magiczne drzewo” to ta książka jest właśnie dla Was! „Wcześniej myślałem sobie, że śpiączka to po prostu tylko taki mocny sen, a gdy się kończy, ten, kto spał, po prostu otwiera oczy, wstaje i idzie do domu.” Książka ta zasługuje na uwagę nie tylko dlatego, że jest to bardzo wciągająca historia, a wartka akcja nie pozwala nam się nudzić ani na chwilę. „Za niebieskimi drzwiami” to także lektura, która podejmuje ważne tematy dla dzieci i młodzieży. Samotność, marzenia, tęsknota, życiowe wybory, budowanie relacji z rówieśnikami i najbliższą rodziną… „Za niebieskimi drzwiami”, to w końcu także doskonały pretekst, aby porozmawiać ze swoim dzieckiem na takie trudne tematy jak choroba, niepełnosprawność, śpiączka i śmierć. „Za niebieskimi drzwiami” czyli jak napisać dobrą lekturę szkolną Wielu rodziców, nauczycieli i wychowawców, staje czasem przed takim dylematem, w jaki sposób nakłonić dzieci do czytania i… jednocześnie ich nie zanudzić. Tradycyjne zestawy lektur szkolnych, niestety nadal zbyt często bardziej zniechęcają i… straszą. Na szczęście pojawiają się bardzo odważni rodzice i bardzo świadomi pedagodzy, którzy wybierają takie lektury jak „Za niebieskimi drzwiami”. Naszym zdaniem jest to dobra książka do samodzielnego czytania i… przemyśleń, dla dzieci już od ok 10 roku życia. Dzieci młodsze, zwłaszcza te, które znają już „Opowieści z Narnii”, „Harrego Pottera” czy „Magiczne drzewo”, także mogą sięgnąć po tą lekturę, chociaż w tym przypadku, z pewnością konieczna jest taka wspierająca obecność rodzica. Dojrzały czytelnik, z pewnością także nie będzie miał okazji, aby się nudzić przy tej lekturze. Wielbicieli kina z pewnością ucieszy fakt, że właśnie pojawiła się filmowa wersja tej książki. Czy film „Za niebieskimi drzwiami” będzie równie dobry jak książka? Czy będzie to prawdziwy kinowy przebój? Czas pokaże! Tymczasem w kinach odnajdujemy informację, że film przeznaczony jest dla dzieci co najmniej 12 letnich, chociaż wg dystrybutora minimalny wiek odbiorcy to 9 lat. Na razie, my chyba jednak poprzestaniemy na wersji książkowej… Nasza 7-latka co prawda, bardzo wkręciła się w ta opowieść, ale nie jestem do końca przekonana, czy wersja kinowa będzie odpowiednia dla jej wieku. Zwiastun filmu wygląda jednak bardzo obiecująco… Idąc na ten film do kina, możecie jednocześnie zrobić coś dobrego dla innych, ponieważ część dochodów ze sprzedaży biletów, zostanie przekazana Fundacji Ewy Błaszczyk – „Akogo?” Pani Ewa Błaszczyk założycielka tej fundacji, gra w „Za niebieskimi drzwiami” także jedną z głównych ról. Więcej o tym filmie możecie przeczytać na Filmweb. Nasza ocena książki: bardzo dobry Marcin szczygielski Za niebieskimi drzwiami Wydanie I Instytut Wydawniczy Latarnik im. Z. Kałużyńskiego Warszawa 2010 Wpis powstał w ramach projektu blogowego „Przygody z książką”. W repertuarach kin pojawiła się wyjątkowa propozycja dla młodszych widzów. Promowana hasłem: „Nie śniła ci się taka przygoda” ekranizacja powieści Marcina Szczygielskiego Za niebieskimi drzwiami. Czy rzeczywiście jest to film dla starszych dzieci i młodszych nastolatków, a może kino familijne? Dlaczego takiego obrazu jeszcze w Polsce nie było i czym zaskoczyli nas jego twórcy? Co takiego kryje się za tytułowymi niebieskimi drzwiami?Książkowy pierwowzórZa niebieskimi drzwiami Marcina Szczygielskiego to wydana sześć lat temu powieść dla dzieci i młodzieży, która zyskała sporą popularność i trafiła na listę szkolnych lektur. To pełna niesamowitości – ale też grozy – historia chłopca, którego życie w jednej chwili się Łukasz wybiera się z matką na wakacyjny wypoczynek nad jeziorem. Kobieta dużo pracuje, na co dzień nie ma zbyt wiele czasu dla syna, dlatego ten wyjazd wiele dla chłopca znaczy. Matka i syn są ze sobą bardzo związani, mają tylko siebie. Łukasz nie zna swojego ojca i nie ma żadnych bliższych ani dalszych krewnych. Dochodzi do poważnego wypadku. Łukasz budzi się w szpitalu z poważnie uszkodzoną nogą, jego matka nie budzi się wcale. Zapada w przytłacza szara codzienność i fakt, że jako dziecko na nic nie ma wpływu, nie może decydować nawet o własnym losie. Zamieszkuje tymczasowo z sąsiadką – którą oboje z matką nazywali zdrobniale Cebulką – tymczasem przestronne i nowocześnie wyposażone mieszkanie, które matka Łukasza kupiła na kredyt, prawdopodobnie przejmie bank. Dziecko codziennie dzwoni do szpitala, by zapytać: „Czy moja mama już się obudziła?”.Łukasz jest typowym nastolatkiem, którego spotkała tragedia i w związku z tym musi szybko dorosnąć. Łączy w sobie kiełkującą dojrzałość z dziecięcą naiwnością i wiarą, że wszystko dobrze się skończy. Łudzi się, że jutro wstanie nowy dzień i wszystko będzie jak kiedyś, jednocześnie mając świadomość, że to, co było, nie wróci i nic już nigdy nie będzie takie samo. W filmie zostało to wyeksponowane we wzruszającej scenie, w której chłopiec zakrada się nocą do własnego domu i żegna z dawnym filmu postanowili zagęścić akcję. W książkowym oryginale leczenie i rehabilitacja Łukasza trwa prawie rok, w filmie bohater już po miesiącu opuszcza szpital i zamieszkuje chwilowo z panią Cybulską (Teresa Lipowska). Pewnego dnia w drzwiach staje obca kobieta, która twierdzi, że jest starszą siostrą matki Łukasza i chłopiec ma zamieszkać z nią w drugim końcu Polski. Oboje wsiadają do zdezelowanego wana ciotki Agaty (Ewa Błaszczyk) i tak zaczyna się niesamowita podróż w sensie dosłownym i symbolicznym.[DALSZA CZĘŚĆ ARTYKUŁU ZDRADZA ISTOTNE WĄTKI ORAZ ELEMENTY ZAKOŃCZENIA KSIĄŻKI I FILMU]Już sama nadbałtycka prowincja jest dla nastolatka czymś mocno egzotycznym. To ustronne, otoczone wodą i lasami miejsce tak bardzo różni się od wielkomiejskiego zgiełku stolicy. Podupadająca gotycka posiadłość ciotki Agaty pełni w sezonie funkcję hoteliku. Jesienią, czyli w momencie, gdy bohater tu trafia, zamienia się w ponury labirynt pełen tonących w mroku korytarzy i dziesiątek drzwi, w które – to podstawowa zasada – zawsze trzeba pukać. Łukasz zamieszkuje w dawnym pokoju swojej matki, który wyróżnia się na tle posępnej rezydencji pomalowanymi na błękit drzwiami. Już po kilku dniach pobytu w Wysokim Klifie chłopiec odkrywa przypadkowo, że drzwi są portalem do innego oceanTo, co ukazuje się naszym oczom, gdy bohater uchyla tytułowe niebieskie drzwi, przerasta najśmielsze oczekiwania. Marcin Szczygielski co prawda opisał ten magiczny świat z najdrobniejszymi szczegółami, oddając jego kolorystykę, fakturę, ruch, etc., ale wizja twórców filmu jest zjawiskowa oraz – co ważne – harmonijna i nie przesłodzona. Spektakularny widok. Pastelowe kolory błękit, turkus i brzoskwiniowy róż. Fantastyczna roślinność, niesamowite ptako-ważki. Ten świat wydaje się być osuszoną rafą koralową. Dookoła unoszą się meduzy i świetliste drobinki, które niczym plankton falują w powietrzu. Nie wiem, czy inni widzowie podzielą moje zdanie, ale filmowy Srebrny Świat jest dla mnie jak głębia oceanu. Miejsce nieznane i niedostępne ludzkiemu oku. Bajkowo piękne, ale też nieprzewidywalne i niebezpieczne…Łukasz wizualnie przypomina mi Willa ze Stranger Things, (to pewnie przez tę fryzurę i moje zamiłowanie do wyszukiwania podobieństw i sobowtórów, ale jakieś głębsze podobieństwo chyba też miedzy nimi jest) chłopca, który również zagubił się w równoległym wszechświecie, tyle że znacznie mroczniejszym, bardziej groźnym, takim z którego – w przeciwieństwie do polskiego bohatera – nie mógł z łatwością książka, ani film nie są infantylną opowieścią dla najmłodszych. W Za niebieskimi drzwiami jest sporo mroku, złowieszczości i grozy. Makabryczny Krwawiec czy „opętanie” ciotki Agaty nadają historii niepokojący charakter. Nie od dziś wiadomo, że najmroczniejsze upiory rodzą się w umysłach dzieci…Role Ewy Błaszczyk i Michała Żebrowskiego z pewnością przejdą do historii. Aktorka, choć krótko pojawia się na ekranie, zdołała wykreować dynamicznie zmieniającą się postać. Chłodna i zdystansowana stara panna o powierzchowności à la Mia Farrow transformuje w szaleńca rodem z horroru o egzorcyzmach. Z kolei Żebrowski w ogóle nie przypomina w tym filmie siebie i to jest najlepsze. Filmowy Krwawiec mocno różni się od tego opisanego przez Szczygielskiego, jest zdecydowanie bardziej demoniczny i enigmatyczny. Ten przerażający stwór – w przeciwieństwie do powieściowego pierwowzoru – nie ma w sobie nic z człowieka. Inwencję twórców filmu w odniesieniu do tego bohatera można podziwiać na zdjęciu profilowym artykułu i oczywiście w filmowaFilm w reżyserii Mariusza Paleja z jednej strony jest wierną ekranizacją powieści, z drugiej jego twórcy wykreowali oryginalny, bo przecież nieistniejący, świat nie tylko z opisów Szczygielskiego, ale i własnej wrażliwości i wyobraźni. W filmowej wersji Za niebieskimi drzwiami – jak w każdej adaptacji filmowej – pojawiają się większe i mniejsze skróty, większe i mniejsze zmiany w fabule i sposobie portretowania bohaterów, ale nie powiedziałabym, że film jest gorszy od książki. Książka jest rzeczywiście bardzo dobra (i mówię to ja, osoba która nie przepada za literaturą dziecięcą i młodzieżową), a film nie jest jej odbiciem w skali jeden do jednego. W niektórych miejscach nie dorównuje oryginałowi, za to w innych zdecydowanie nadrabia, a nawet przerasta książkę. Obie opowieści są godne polecenia, i to nie tylko dla młodszego czytelnika/widza. Finałowy twist jest co prawda do przewidzenia (znacznie bardziej w książce, w filmie można tę subtelną sugestię przegapić), ale nie zmienia to faktu, że polskie kino rzadko kiedy robi na widzu – i młodym, i dorosłym – takie widocznej zmiany względem literackiego oryginału dokonali scenarzyści w postaci Krwawca. Książkowa geneza istnienia tej istoty nie została w filmie wyeksponowana, pojawił się za to nieobecny w powieści wątek z zatonięciem kutra rybackiego, który miał niejako wypełnić powstałą w tę sposób lukę i wprowadzić do filmowej opowieści postać zaginionego ojca głównego koniec seansu poczułam się lekko zawiedziona. Usunięcie z planu realistycznego ciotki Agaty, to niby miała zmiana, ale ma poważne implikacje dla odbioru całości. Przedfinałowa scena w szpitalu demitologizuje świat za niebieskimi drzwiami, sprowadzając go do roli snu, wytworu fantazji. Zakończenie Szczygielskiego było może sentymentalne, ale zdecydowanie bardziej dwuznaczne. W powieściowej historii zwaśnione siostry godzą się po latach, pensjonat Wysoki Klif istnieje naprawdę, a Łukasz ma szansę odwiedzić ciotkę i przekonać się, czy wszystko, czego doświadczył, było jedynie sennym rojeniem, czy może wystarczy zapukać w błękitne drzwi, które z pewnością tam są, aby historia ta miała dalszy ciąg…Postprodukcja filmu trwała niemal dwa lata (zdjęcia kręcono między wrześniem a listopadem 2014). Wiele scen z Za niebieskimi drzwiami zostało wygenerowanych komputerowo, chyba jeszcze nigdy w polskim kinie nie wykorzystano efektów specjalnych na taką skalę. Aż ciśnie się na usta, a raczej pod palce, stwierdzenie: takiego obrazu jeszcze w Polsce nie było!Jedyne, co zgrzytało, to wyczuwalne naturszczykostwo młodych aktorów. Chociaż niektórzy z nich mają już na koncie drobne role, większość debiutowała. To dziwne, ale w scenach, w których dzieciaki powinny czuć się naturalnie i swobodnie, czyli w słownych przekomarzankach i pyskówkach, wyczuwa się sztuczność. Ale jest to tylko kilka krótkich scen. Generalnie młodzi aktorzy wypadli nieźle, szczególnie wcielający się w rolę Łukasza Dominik do wyimaginowanego świataWarstwa wizualna filmu zachwyca. Trudno nie dostrzec inspiracji filmowym Avatarem. Scenografia i kolorystyka świata za niebieskimi drzwiami z pewnością nawiązują do tego wykreowanego przez Jamesa Camerona. Ale to nie wszystko, również w warstwie fabularnej można odnaleźć pewne analogie. Dwa światy, realny i „wirtualny”. Inne, ale z pewnej perspektywy na równi prawdziwe. Do tego motyw niepełnosprawności bohaterów. W powieściowym oryginale Łukasz zostaje uzdrowiony w Srebrnym Świecie na stałe, po powrocie do rzeczywistości jego noga nadal jest sprawna. W filmie jednak po przekroczeniu progu pokoju za niebieskimi drzwiami ból wraca i chłopiec ponownie porusza się z trudem, jest zmuszony wspierać się kulami ortopedycznymi. Tylko w baśniowym uniwersum jest kimś na kształt superbohatera, który ratuje świat. W prawdziwym życiu jest zwyczajnym słabym zdjęcia Witolda Płóciennika, genialna, dopracowana w detalach scenografia, muzyka Michała Szablowskiego – wszystko to składa się na klimatyczną opowieść o dziecięcej wyobraźni oraz niesamowitą podróż, w jaką twórcy filmu zabierają życiowym jednego z nastoletnich bohaterów książki Za niebieskimi drzwiami jest hasło z jego ulubionego serialu Z Archiwum X, słowa „Chcę wierzyć”. Oglądając film Mariusza Paleja, chciałam uwierzyć i wierzyłam w istnienie baśniowego Srebrnego Świata. Stałam się trzydziestoletnim dużym dzieckiem. A to chyba najlepsza rekomendacja, jaką twórcy podobnego filmu mogliby sobie wymarzyć.*Dla Ewy Błaszczyk z pewnością jest to wyjątkowo osobisty film. Dwudziestodwuletnia córka aktorki, Aleksandra, od szesnastu lat jest w śpiączce. Błaszczyk jest założycielką i prezesem fundacji „Akogo”, która wspiera warszawską Klinikę Budzik. Część dochodu ze sprzedaży biletów zostanie przekazana tej właśnie Kornelia Farynowska

sprawozdanie z filmu za niebieskimi drzwiami